درمان آلزایمر

آلزایمر

همه افراد ممکن است برخی رویداد ها یا خاطرات خود را فراموش کنند.

چنان چه این فراموشی با گذشت زمان افزایش یافته و دائمی شود، آن را آلزایمر می گویند.

بیماری آلزایمر نوعی اختلال مغزی است که به صورت پیشرونده می باشد و با گذشت زمان و به مرور، حافظه فرد بیمار را از بین می برد.

به گونه ای که فرد مبتلا توانایی فکر کردن را هم از دست می دهد.

به این بیماری زوال عقل نیز می گویند و هر چه سن بالا تر می رود، شدت آن نیز بیشتر می شود.

درمان آلزایمر قطعی نمی باشد ولی با مصرف کردن برخی دارو ها می توان مانع از تشدید آن شد.

این بیماری ناشی از، از بین رفتن سلول های مغزی است.

زمانی که سلول های مغز می میرند، پلاک ها جمع شده و پروتئین مربوط به سلول های مرده در هم تنیده می شود.

با انقباض مغز همراه است و اختلالاتی را در فعالیت مغز به وجود می آورد.

این مرگ سلول در افراد مبتلا به آلزایمر ادامه داشته و کم کم باعث ایجاد تغییراتی در حافظه و خلق و خوی فرد و از دست دادن توانایی ذهنی می شود.

علائم آلزایمر

مرگ سلول های مغزی و ادامه داشتن آن باعث اختلال در عملکرد ذهن شده و توانایی حرکتی و فیزیکی را از فرد مبتلا می گیرد.

از جمله علائم این بیماری در مواقع شدید می توان به موارد زیر اشاره نمود:

بیمار دچار عدم استقلال می شود یعنی در انجام دادن فعالیت های روزمره خود مثل لباس پوشیدن، دوش گرفتن و … به کمک احتیاج دارد.

بیمار به دلیل از دست داده قوه تکلم و عدم توانایی در منطقی صحبت کردن، نمی تواند به اطرافیان خود ارتباط برقرار کند‌، فقط برخی کلمات یا برخی عبارت ها را می تواند به کار بگیرد.

میزان توانایی بدنی بیمار کاهش می یابد به صورتی که فرد توانایی حرکتی خود را از دست می دهد و نمی‌تواند به خوبی راه برود و بنشیند.

ماهیچه های بیمار در مواقع شدید این بیماری سفت شده و دچار رفلکس غیر طبیعی می شود.

از دیگر موارد رخ داده در بیمار نداشتن کنترل روی مثانه و روده است.

در صورت خفیف بودن بیماری، فرد با علائم زیر روبرو می شود:

• داشتن سرگردانی نسبت به موقعیت مکانی و زمانی
• از دست دادن حافظه به صورت کوتاه مدت
• نداشتن ابتکار عمل
• وجود ضعف در قضاوت کردن و تشخیص دادن
• وجود تغییراتی در خلق و خوی فرد
• ایجاد مشکلاتی در صحبت کردن
• عدم شناخت افراد نزدیک چون همسر و فرزند

عوامل تاثیرگذار در ابتلا به آلزایمر

طبق نظریه محققان عوامل زیر در ابتلا به آلزایمر تاثیر گذار است :

• سن که هر چه بالا تر می رود ریسک ابتلا نیز افزایش می یابد و در افراد بالای ۶۵ سال بیشتر دیده می‌شود.
• ژنتیک به صورتیکه اگر یکی از اعضای خانواده به آن مبتلا باشد ریسک ابتلا برای مابقی افراد نیز بالا است.
• جنسیت که در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود.
• سبک زندگی که فرد دارد و سلامت قلب نیز در ابتلا به این بیماری تاثیر گذار است.
• وارد شدن ضربه به سر به صورتیکه که سطح هوشیاری فرد برای مدت طولانی پایین باشد.
• نداشتن مشارکت اجتماعی و عدم تلاش در یادگیری ریسک ابتلا به این بیماری را بالا می برد.
• وجود اختلال در خواب و داشتن خواب نامنظم موجب افزایش ریسک ابتلا می‌شود.

درمان آلزایمر

در حال حاضر هیچ گونه قطعیتی برای درمان آلزایمر وجود ندارد.

ولی می توان به استفاده از راهکار هایی از پیشرفت آن جلوگیری کرده و کمی میزان کیفیت زندگی را بیشتر نمود.

برای درمان آلزایمر می توان از درمان های دارویی و غیر دارویی که دکتر آرزو جعفریان تجویز می کنند، استفاده کنید.

درمان دارویی

درمان آلزایمر با دارو شامل مصرف کردن دارو های زیر است:

داروی دونپزیل

داروی دونپزیل‌ مانع از شکسته شدن ماده استیل کولین در مغز می شود.

این ماده برای حافظه و تفکر افراد مفید است و با مصرف دونپزیل علائم ناشی از این بیماری را بهبود می یابد.

مصرف این دارو یک بار در روز تجویز می‌ شود و مثل هر دارویی دیگر با عوارضی چون کم شدن وزن، گرفته شدن عضلات، ایجاد حالت تهوع و استفراغ و خسته بودن همراه است.

داروی گالانتامین

داروی گالانتامین مقدار استیل کولین مغز را بالا برده و ارتباط سلول های مغزی را بیشتر می کند به صورتی که زوال عقل را کاهش دهد.

این دارو به شکل کپسول و مایع خوراکی تولید می شود و باید روزانه دو بار مورد استفاده قرار بگیرد.

از عوارض ناشی از مصرف این دارو می توان به مشکلات گوارشی اشاره نمود.

داروی ریواستیگمین

ریواستیگمین‌ از زیر مجموعه های داروی دونپزیل است و از میزان استیل کولین محافظت می کند.

این دارو به شکل محلول خوراکی و کپسول موجود است و با توجه به تجویز پزشک روزی دو بار مورد استفاده قرار می گیرد.

داروی ممانتین

داروی ممانتین سطح گلوتامات که برای یادگیری و حافظه مفید است، را کنترل و تنظیم می کند زیرا بالا رفتن مقدار آن برای مغز همراه با خطر است‌.

این دارو در شکل های محلول خوراکی و کپسول تولید می شود و برای آلزایمر های خفیف و شدید مورد استفاده قرار می گیرد.

درمان های غیر دارویی

از جمله راهکار های درمانی غیر دارویی آلزایمر عبارتند از:

استفاده از فیزیوتراپی

ابتلا به آلزایمر همراه با مشکلاتی برای فرد بیمار و در کنار آن خانواده وی است.

با به کار گرفتن فیزیوتراپی می توان تا حدودی این مشکلات و علائم ایجاد شده در فرد را کاهش داد و سرعت پیشرفت بیماری را کمتر کرد.

تخصص فیزیوتراپیست ها باعث بهتر شدن قابلیت حرکتی فرد و بهبود سلامت مغز می شود.

انجام فعالیت های جسمانی به صورت منظم در طی جلسات فیزیوتراپی باعث بهتر شدن موارد زیر می شود:

• با ایجاد تعادل همراه است.
• جریان خون به مغز را بهتر می کند.
• استقامت فرد را افزایش می دهد.
• میزان انعطاف پذیری را بیشتر می کند.
• افزایش قدرت عضلانی را به همراه دارد.

در جلسات فیزیوتراپی موارد زیر را در نظر می گیرند و موجب کم شدن علائم آلزایمر و کاهش سرعت پیشروی آنها در فرد مبتلا می شود:

باید باعث افزایش استقلال در زمان فعالیت های روزانه فرد مبتلا شد.

اینکه بیمار بتواند از خود مراقبت کند و استقلال داشته باشد دارای اهمیت زیادی است.

فیزیوتراپیست با به کارگرفتن تمرین های خاصی در انجام فعالیت هایی چون لباس پوشیدن، دستشویی رفتن و … به بیمار کمک می کند.

باید موجب بهبود روحیه بیمار شده و مقدار پرخاشگری را در وی کمتر کرد.

آلزایمر با افسردگی و پرخاشگری همراه است.

در طی جلسات فیزیوتراپی، فیزیوتراپیست موجب حفظ فعالیت بدنی در بیمار شده و با انجام فعالیت های منظم و حرکات کششی آزادسازی اندروفین صورت گرفته که دارای خاصیت آرام بخشی است و میزان پرخاشگری فرد را کمتر کرده و روحیه وی را بهبود می بخشد.

باید موجب بالا رفتن قدرت و درمان اختلال حرکتی در فرد شد.

ابتلا به آلزایمر موجب عدم تعادل در فرد شده و ریسک افتادن را در وی بالا می برد.

انجام فیزیوتراپی طبق برنامه موجب بیشتر شدن قدرت عضلات و استخوان ها شده و تعادل فرد را بهبود می بخشد.

باید موجب کم کردن سرعت روند کاهش حافظه در بیمار شد.

کم شدن حافظه و از دست دادن آن برای افراد خانواده همراه با مشکل است.

در فیزیوتراپی با استفاده از تمرینات خاص باعث بهتر شدن جریان خون به مغز می شود و کاهش روند از دست دادن حافظه را به همراه دارد.

پیشگیری از ابتلا به آلزایمر

آلزایمر جزو آن دسته از بیماری ها است که درمان ندارد.

ولی با استفاده از برخی راهکار ها و رعایت کردن اصولی می توان ریسک ابتلا به آن را در خود کاهش داد یا مانع از سرعت گرفتن روند بیماری شد.

از جمله اقدامات پیشگیرانه در ابتلا به آلزایمر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پیشگیری کردن از ابتلا به فشار خون و درمان کردن فشار خون
• کنترل وزن و داشتن تعادل در وزن بدن و مدیریت تغذیه
• کنترل کردن مقدار قند خون و مدیریت نمودن دیابت موجود
• داشتن فعالیت بدنی منظم برای کم کردن ریسک ابتلا به افسردگی و اضطراب
• استفاده نکردن از مشروبات الکلی و ترک کردن سیگار
• داشتن برنامه ای منظم برای خواب و وجود خواب کافی